People of Toestand

Samia

Op een kleine verlaten school in Molenbeek botsen verschillende werelden. Kinderen springen op een trampoline, krakers bespreken er hun dagelijkse taken, ouders van overal praten over het weer en binnen is er een geïmproviseerd verjaardagsfeestje gaande. Vrouwen kletsen en lachen. Er is veel vreugde. "Dit is als een familie, echt waar," zegt Samia. Ze is een van de vrouwen achter de organisatie Samen Voor Morgen, een groep ouders die hun kinderen creativiteit willen geven. Ze zijn een oude partner van Toestand. "Ik ben erg blij. Weet je, het is moeilijk voor gesluierde vrouwen om een plek te vinden. Er zijn veel vooroordelen. Het is gewoon moeilijker. Maar hier vinden we openheid, we vinden elkaar." Samen voor Morgen werkt overal in Brussel en verbindt ouders en hun kinderen. "Onze deuren staan altijd open voor iedereen. We denken aan de toekomst van onze kinderen. We willen niet herhalen wat onze ouders hebben gedaan. Weet je, onze kinderen horen op school dat moslims een zeer gesloten cultuur hebben. En we zijn het er niet mee eens. We willen de wereld openstellen voor onze kinderen. We willen ze leren, door onze projecten, dat we allemaal hetzelfde zijn, ongeacht waar je in gelooft."

Sam

Een kolossaal flatgebouw torent boven Sam uit, die zijn efemere kunstproject Kiosk in Allee du Kaai opzet. Het is een contrast van bijbelse proporties, een massieve betonnen Goliath tegen een kleine uitdagende David gemaakt van hout en plexiglas. Sam is een kunststudent die gefascineerd is door het tijdelijke karakter van de projecten van Toestand. Hij kwam in contact met Marie Moscou, een tijdelijke bezetting op een plein in de Brusselse burcht van Sint-Gillis. "Het spreekt me aan", zegt hij terwijl hij tekeningen, roze fantasieën en prachtige wezens ophangt. Hij kreeg ze van Christina Cerqueira, die mecenassen, die in de Beursschouwburg wilden plassen, vroeg om iets te tekenen in plaats van te betalen. Haar collectie is beroemd en eindeloos. "Ik dacht dat dit een goede plek was om ze te laten zien." Sam lacht. "Weet je, Toestand en Allee du Kaai zijn zulke open culturele ruimtes. Ze bieden uitwisseling, gratis workshops en ruimte om te skaten - dat laatste vind ik leuk, als skater. Ze leven echt. En hun tijdelijke karakter past ook in mijn artistieke praktijk. Ik zie niet in waarom we moeten blijven produceren om meer spullen te verzamelen. Hoewel ik het wel jammer vind dat deze tijdelijke ruimte uiteindelijk zal moeten verdwijnen." De kiosk van Allee du Kaai is 1 op de 2 zondagen open, als het weer het toelaat.

Jamal

"Calais was een jungle." Lacht Jamal. Hij is groundskeeper in Allee du Kaai, een man met uitstekende kookkunsten en een drie maanden oude hyperactieve kat genaamd Luna. Hij verhuisde naar het kamp in Calais na een korte periode in Brussel, en werkte daar als vertaler en kok. "Calais was geen plaats om te wonen. De mensen woonden op het strand, bij de zee inclusief de koude winden. We werden constant in de gaten gehouden door helikopters. Het was moeilijk." Uiteindelijk verhuisde hij terug naar Brussel, waar hij in verschillende kraakpanden heeft verbleven alvorens hij rust vond bij een project van Toestand. "Wat heb ik daar gevonden? Vrede. Ik kon geen rust vinden in de kraakpanden, het was geen plek voor mij. Dit is een plek voor mij. Ik had echt behoefte aan contact met mensen, een plek waar ik mezelf kon uitdrukken en mijn energie goed kon gebruiken. Ik kook, ik help hier en daar. De mentaliteit hier, het respect voor elkaar, stelt me echt op mijn gemak. Weet je, je kunt veel boosheid en haat voelen, dat snap ik. Maar er is menselijkheid en vriendelijkheid in iedereen, altijd." Hij denkt niet zozeer aan de toekomst. "Ik weet niet wat er morgen gaat gebeuren, ik accepteer wat er gaat gebeuren. Ik praat nu met je, maar misschien ben ik hier morgen niet meer.  J'aime recevoir l'hasard. Maar op dit moment, voel ik me hier goed. Ik voel de steun van iedereen hier, mensen helpen me, respecteren me. Ik ben tevreden.

Fatima

"Allee du Kaai is 'mon petit bijou'," zegt Chakri Fatima (Fati) terwijl ze zich voorbereidt op het skaten met 'skate pour filles' in Anderlecht. Ze is om de hoek van ADK opgegroeid en het heeft dus een speciaal plekje in haar hart. "Wat het zo bijzonder maakt, is de openheid van de plek. De mensen van Toestand & ADK accepteren echt iedereen zoals ze zijn, er is geen oordeel. Het is een plek waar je jezelf kunt zijn." Het begon allemaal een paar jaar geleden, toen ze hielp met het installeren van een mini skate ramp, die zich ontwikkelde tot een hyperdiverse skate scène. "Eerst kwamen de punkers, toen de Vlamingen, toen de skater meisjes en nu is het een plek waar kinderen kan komen skaten en zichzelf zijn. Die mix van mensen is de reden waarom ik het daar zo leuk vind.”

Ila

"Dit is een van mijn favoriete plekken van de stad," zegt Ila terwijl ze uitkijkt over het kanaal op het dak van Allee du Kaai. Ze is hier een kortfilm aan het opnemen. "Over een tijdje zal deze plek niet meer bestaan. Dus ik wil het op film vastleggen. Er is iets magisch aan het vastleggen van dat op die manier." Zoals veel mensen, vond Ila haar weg naar AdK door het skaten. Ze raakte betrokken en vond daar haar thuis. "Het is echt als een kleine familie" zegt ze. "En het is inspirerend." De hele wereld is zo deprimerend en ontmoedigend voor jonge mensen zoals ik. Maar bij AdK vond ik echte mensen die me leerden dat alles mogelijk is, dat er waarheid en echte acceptatie is. Het is echt magisch.